Eerste schooldag!

Vandaag was het mijn eerste schooldag, wat voor jullie betekent dat ik weer veel te vertellen heb.

Om 7u30 stond ik vol spanning op om samen met mijn gastpapa naar UE Tomas Frias te gaan om 8u30. Bolivia is wel niet het best georganiseerde land ter wereld, waardoor we een uur te vroeg aankwamen (mijn school begint pas om 9u25) en op de verkeerde school (ook Tomas Frias, maar dan lagere school). Toen we eindelijk aankwamen waar en wanneer we er moesten zijn verliet mijn gastpapa mij en werd ik voorgesteld aan de klas. 38 leerlingen keken mij vol spanning aan en ik kreeg zelf een applaus. Er zit nog een Thaï in mijn klas die er al sinds januari is, het was wel leuk om meteen een lotgenoot te hebben. Hij heeft een moeilijke Thaise naam, waardoor iedereen hem simpelweg ‘James’ noemt :). De leerlingen mochten mij allerlei vragen stellen en toen begon de les. Of wat de les hier toch moet voorstellen. Iedereen roept door elkaar, zelfs naar de leerkracht wordt geroepen, en tijdens de Engelse les heb ik geen tot zeer weinig Engels gehoord. Ze maken oefeningen, maar deze worden niet verbeterd, er komt gewoon een stempel op! Wel heel grappig.

Tijdens de speeltijd werd ik weer omringd door vragen en dan was het weer les tot 12u. Ik versta wel niet veel van wat de leerkracht zegt, maar de andere leerlingen letten ook niet bepaald veel op. Om 12u gaat iedereen thuis eten (4 lieve meisjes zijn met mij meegestapt) om dan om 2u30 weer naar school te gaan tot 5u.

Ik ga voorlopig enkel in de voormiddag naar school aangezien ik in de namiddag Spaanse les heb met de andere uitwisselingsstudenten hier. Ik ben ook voor het eerste op eigen benen de stad in gegaan en alleen tot de Spaanse les gestapt. Nog nooit heb ik de weg zo goed vanbuiten geleerd! Het is wel vermoeiend, ik moest 6 ‘quadros’ (voorbij 6 kruispunten) naar boven stappen dus toen ik aankwam was ik echt buiten adem. Gelukkig zeggen ze dat ik hier aan zal wennen!

Groetjes uit Bolivia

Hola!

Alles gaat hier nog steeds zijn gangetje, het gaat zeer goed met mij. Ik ben nog steeds niet naar school geweest aangezien er vandaag geen was wegens ‘teveel wind’. Hier merk ik niet zo veel van, maar oke! Morgen ga ik eindelijk naar school, dit is heel spannend aangezien ik er niemand ken, zelfs geen gastzus of broer. Met mijn Spaans lijkt het al beter te gaan, ik merk echt op dat ik vlotter kan babbelen met de mensen en minder moet vragen om herhaling. Toch vergeet ik steeds de woorden die ze mij proberen te leren, keer op keer 😀 Ach ja, op een dag zal ik het wel onthouden. Ook de Spaanse lessen met de 2 andere Belgische meisjes en Duitse jongen waren fijn, het is wel leuk om even Nederlands te kunnen praten.

Mijn gastzus Blanca heeft gisteren te horen gekregen dat ze een gastgezin heeft in USA dus gaan we zaterdagavond een nachtje bussen naar La Paz tot maandagavond om haar visa in orde te krijgen. Hier heb ik veel zin in omdat La Paz zo een mooie stad leek en ik het niet verder heb verkend dan 50meter rond het hotel 🙂

Wanneer we terug zullen zijn van La Paz zal ik eindelijk mijn oudste zus en mama kunnen ontmoeten, aangezien deze nog steeds in Brazilië zijn (om de paus te zien :D)

Buenas noches!

Eerste 2 daagjes in Potosi!

Hola todos!

Het is nu zondagavond en ik ben al twee daagjes bij mijn familie, maar ik zal beginnen bij het begin…

De reis naar La Paz was lang (32uur) maar wel leuk samen met de vele andere belgen… Van de luchthaven naar ons hotel in La Paz zagen we meteen een ongewoon mooi uitzicht, helaas mochten we eens in het hotel niet echt meer ver op verkenning gaan. We maakten kennis met AFS Bolivia en kregen nog wat tips en regels mee. ‘s Avonds kwamen we dan te weten dat wij (3 Belgische meisjes en 1 Duitse jongen) om 4u ‘s nachts moesten klaarstaan om naar de luchthaven te gaan. Na amper 4 uurtjes te slapen was het dus alweer tijd om La Paz te verlaten en eens in de luchthaven kregen we ineens te horen dat onze vlucht niet naar Potosi kon omdat er te veel wind was. We moesten dus het vliegtuig nemen naar Sucre en dan 2u30 lang met de taxi naar Potosi. Dit was allemaal wel spannend aangezien we AFS niet konden bereiken en we bijna bij onze gastgezinnen waren.

Eens aangekomen in Potosi ontmoette ik mijn lieve familie. Momenteel zijn Maria Renee en Cynthia (oudste zus en mama) in Sao Paulo maar Renee en Blanca (papa en zus die in augustus naar de USA gaat) ontvangen me heel erg goed. Ik kwam aan in hun gezellige thuis, kreeg een rondleiding, zette mijn valies neer en het was al tijd om te vertrekken naar de opa om te eten. Zo ging het tot nu ongeveer verder, ze doen heel wat met mij ook al zijn het kleine dingen zoals inkopen doen, we gaan altijd wel ergens naartoe! Ik heb tot nu toe nog maar net tijd gehad om mijn valise uit te pakken. Morgen ga ik nog niet naar school omdat ik gisteren heel erg moe was en 12u heb geslapen, maar het is wel Spaanse les en hier kijk ik naar uit omdat mijn spaans niet echt fantastisch is. Ik kan het noodzakelijke zeggen, maar niet veel meer, ik versta wat ze zeggen als ze traag praten maar vaak kan ik niet veel meer antwoorden dan ‘si si’ en ‘esta bien!’. Voor de rest is het hier koud ‘s nachts (ook binnen maakt weinig of geen verschil) maar in het zonnetje wel goed. Eten doe ik hier met 2 truien en een jas. Van de hoogte ben ik niet ziek, maar ik voel mijn hart wel kloppen bij het minste wat ik doe 🙂

het geweldig uitzicht op La Paz

mini vliegtuig naar Sucre

uitzicht op de weg naar Potosi

 

Uitzicht taxi Sucre – Potosi

Hasta luego 🙂

Tijd om te vertrekken!

Hey iedereen,
morgen vertrek ik naar Potosi, de hoogte stad ter wereld. Ik zal verblijven bij een gastgezin met 2 zussen en 1 broer die al alleen woont met zijn vrouw en kindjes. Mijn oudste zus van 17 is 2 jaar geleden met AFS naar Zwitserland gegaan, de jongste van 15 vertrekt in augustus naar de USA.
Ik kom 19 juli aan in La Paz, zal daar een welkomstweekend hebben met alle andere AFS-ers in Bolivië en neem dan het vliegtuig naar Sucre, waarvan we met de taxi tot Potosi zullen gaan.
Het wordt allemaal heel spannend en ik kan niet wachten om te vertrekken, nu gewoon nog even ervoor zorgen dat alles in mijn valise geraakt!

Hasta luego!