Miraflores

Natuurlijke (extreeeem) warme zwembaden niet ver van Potosí.
Na een halfuurtje heb ik het moeten opgeven, echt veel te warm voor mij!

Buenos dias amigos!

De tijd gaat zo snel, ik kan echt niet geloven dat ik al bijna een maand vertrokken ben! Het besef begint wel te komen dat ik mijn lieve Belgjes ga missen, maar dat hoort erbij en ik heb het hier echt goed. 

Vorige week vrijdag was het danswedstrijd op onze school. Een meisje en een jongen uit iedere klas hebben deelgenomen en rest (waaronder ik) waren supporters. Ze dansten de lokale dans die mijn school zal uitvoeren op Chutillos. Ik ga trouwens nog steeds elke schooldag oefenen en ondertussen ben ik toch wel een pro aan het worden! Ondanks onze geweldige sfeer en overvloed aan confetti is onze klas niet gewonnen, maar het was wel een leuke dag! Ik vind nog steeds overal confetti terug. Daarna ben ik met enkele klasgenoten de lekkerste pizza in Potosí gaan eten voor 25 bolivianos (zo’n 2euro50). Echt ongelooflijk hoe goedkoop het leven hier is als je het omrekend naar euros, zo worden ze bv soms boos als je betaalt met 100bolivianos (10euro)!

Mijn klas genaamd 6 azul/blauw: (elk jaar heeft 2 klassen, 1 azul/blauw en 1 rojo/rood. Ze zijn toch wel wat competitief, mijn klas komt niet goed overeen met hun jaargenoten)

)

 

De sportzaal/speelplaats van mijn school met dansers en supporters:

 

 

 

Verder ben ik zaterdag tot zondag (voor nog geen 24u) naar Sucre geweest met de hele familie. Sucre is maar op 2u30 rijden, maar meteen iets helemaal anders! De hoofdstad staat bekend voor haar witte huisgevels en is meteen veel warmer dan Potosí. Het is wel leuk om te weten dat ik op 2u30 rijden al omringd kan worden door palmbomen! Toch vind ik Potosí ook een hele leuke stad, zelfs ik met mijn slechte oriëntatiegevoel kan er bijna niet verloren lopen!

Hier zijn enkele fotos van Sucre

 

 

 

Ik ga nog steeds naar school met de taxi omdat ik de bus nog niet kan gebruiken op de heenweg, maar ook de taxi nemen is hier soms wel een avontuurtje! Zo was mijn chauffeur gisteren van mijn leeftijd, het raam was plastic, en hij bleef maar vragen waar mijn lief was (hij kon niet geloven dat ik vrijgezel was). Uiteindelijk heb ik maar gezegd dat mijn lief in België was, aangezien mijn zus mij al had geadviseerd een lief uit te vinden in zo’n situaties :D.

Ook hebben we mondeling examen Engels gehad, na het zeggen van 3 zinnetjes uit een dialoog kreeg ik een 60/60, hoera!

Normaal gezien ging ik vandaag weer desfileren voor de verjaardag van een andere school, maar gisteren werd ik plots ziek dus ik heb de dag in bed doorgebracht. Zo een gemiste kans is het niet omdat we volgende week toch twee keer dansend gaan desfileren om te oefenen voor de week daarna (Chutillos!). Ik voel me wel al wat beter, waarschijnlijk heb ik veel te danken aan het feit dat mijn mama hier pediater is!

Ik heb ook sinds kort Whatsapp op mijn gsm, stuur mij dus maar berichtje op het nummer +591 65488155 als je wil!

Hola todos!

Alles hier gaat nog steeds naar mijn zin, ik kan echt niet geloven dat ik hier nu al 20 dagen ben!  

Ondertussen zijn al mijn tantes terug van hun reis en enkele ervan wonen bij mijn opa, waar we elke middag samen eten. Dit betekent dus eten met ongeveer tien man! Allemaal erg gezellig, ze lachen heel veel, maar ze praten echt snel en door elkaar het is echt niet gemakkelijk te verstaan! Daarbuiten versta ik ze wel ongeveer altijd.

Verder was het maandag-dinsdag-woensdag geen school omdat het dinsdag ‘seis de agosto’ was. Dit is niet enkel de naam van mijn straat (Calle 6 de agosto nr 83, Potosí als je een kaartje wil sturen!) maar ook de datum van de nationale feestdag van Bolivia! Potosi was dus enkele dagen heel druk. Maandag ben ik ‘s ochtends met mijn school de stad door gedefileerd (in uniform!) wat wel grappig was. Dinsdag en woensdag waren er militaire parades met militairen uit heel Bolivia, en deze komt om de 10 jaar in Potosi. Goed getimed dus! Dinsdag ben ik gaan kijken met mijn familie en woensdag met AFS-vriendjes. Ook zijn we naar de mirador geweest, een uitkijktoren die helaas gesloten was, maar het zicht van daar was ook al prachtig! Potosi leek ineens niet zo klein meer, hoewel ik mijn weg ondertussen toch al goed ken.

Verder heb ik nog enkele feitjes voor jullie!

– Ze drinken hier water, melk, sap, echt ongeveer alles uit plastieken zakken

– De voetbalploeg in Potosi is niet erg goed, maar toch winnen ze zo goed als elke thuiswedstrijd. Waarom? Op deze hoogte heeft ongeveer niemand conditie!

– Ik heb koeientong gegeten! Het is niet vies ofzo, heel erg mals, maar ik zag echt meteen dat het koeientong was en die gedachte vond ik toch best wel ranzig.

– Aan tafel werd er plots overal ‘vamos’ gezegd. Blijkbaar werd er spontaan beslist om een weekend naar Sucre te gaan (in een lichtjes gestoorde taxi zo een 2u30 rijden)!  Uiteindelijk gaat mijn gezin niet mee, maar ik hou zo van die spontaniteit hier!

2 weken!

Ondertussen ben ik hier al een tijdje, en alles gaat nog steeds zeer goed! De Spaanse lessen gaan verder (op een kleine pauze na) en ik leer bij, hoewel ik nog steeds geen snelle gesprekken kan voeren of hun sms/chat taal begrijpen 🙂

Vorig weekend zijn we voor het visa van mijn zus naar La Paz geweest, met de auto. Het is ongeveer 8u rijden waardoor we zaterdag en maandag niet veel anders hebben gedaan dan autorijden, maar zelfs dat was niet zo erg aangezien de weg prachtig is met al die bergen en niet te vergeten: lama’s! Zondag hebben we wat rondgewandeld in de stad en zijn we naar hét megacenter van La Paz geweest: je kunt er echt àlles doen. Zo zijn we naar de cinema geweest en gaan bowlen, maar ook ijsschaatsen, voetbal, shoppen was allemaal mogelijk. Ik had echt het gevoel dat je er weken in kon doorbrengen zonder je te vervelen! Helaas moesten we maandag alweer vertrekken, maar het reisje was toch de moeite waard.

 

Verder ga ik nog steeds flink naar school, en na de spaanse lessen ga ik ook weer naar de school omdat er elke dag dansles is! Het is een typische dans die we gaan uitvoeren op Chutillos: het grote feest hier eind augustus. Ik amuseer mij heel goed tijdens dat dansen ookal kan ik er nog niet zo veel van.

Ook is mijn familie compleet, Marita (zus van 17) en Cynthia (moeder) zijn terug van Brazilië. Ik bevind mij nu dus in een gezin met 3 ‘kinderen’ (waarvan een oudere broer met zelf al 2 heel schattige kindjes). We eten elke middag bij de opa thuis (vlak in het centrum van de stad), en soms slaap ik er ook met een zus omdat ze de opa niet graag alleen laten.

Hier tenslotte nog een foto van het Plaza hier, waar we vaak naartoe komen na de Spaanse les om in het zonnetje te zitten en iets (allemaal zooo goedkoop) te eten.

Eerste schooldag!

Vandaag was het mijn eerste schooldag, wat voor jullie betekent dat ik weer veel te vertellen heb.

Om 7u30 stond ik vol spanning op om samen met mijn gastpapa naar UE Tomas Frias te gaan om 8u30. Bolivia is wel niet het best georganiseerde land ter wereld, waardoor we een uur te vroeg aankwamen (mijn school begint pas om 9u25) en op de verkeerde school (ook Tomas Frias, maar dan lagere school). Toen we eindelijk aankwamen waar en wanneer we er moesten zijn verliet mijn gastpapa mij en werd ik voorgesteld aan de klas. 38 leerlingen keken mij vol spanning aan en ik kreeg zelf een applaus. Er zit nog een Thaï in mijn klas die er al sinds januari is, het was wel leuk om meteen een lotgenoot te hebben. Hij heeft een moeilijke Thaise naam, waardoor iedereen hem simpelweg ‘James’ noemt :). De leerlingen mochten mij allerlei vragen stellen en toen begon de les. Of wat de les hier toch moet voorstellen. Iedereen roept door elkaar, zelfs naar de leerkracht wordt geroepen, en tijdens de Engelse les heb ik geen tot zeer weinig Engels gehoord. Ze maken oefeningen, maar deze worden niet verbeterd, er komt gewoon een stempel op! Wel heel grappig.

Tijdens de speeltijd werd ik weer omringd door vragen en dan was het weer les tot 12u. Ik versta wel niet veel van wat de leerkracht zegt, maar de andere leerlingen letten ook niet bepaald veel op. Om 12u gaat iedereen thuis eten (4 lieve meisjes zijn met mij meegestapt) om dan om 2u30 weer naar school te gaan tot 5u.

Ik ga voorlopig enkel in de voormiddag naar school aangezien ik in de namiddag Spaanse les heb met de andere uitwisselingsstudenten hier. Ik ben ook voor het eerste op eigen benen de stad in gegaan en alleen tot de Spaanse les gestapt. Nog nooit heb ik de weg zo goed vanbuiten geleerd! Het is wel vermoeiend, ik moest 6 ‘quadros’ (voorbij 6 kruispunten) naar boven stappen dus toen ik aankwam was ik echt buiten adem. Gelukkig zeggen ze dat ik hier aan zal wennen!

Groetjes uit Bolivia

Hola!

Alles gaat hier nog steeds zijn gangetje, het gaat zeer goed met mij. Ik ben nog steeds niet naar school geweest aangezien er vandaag geen was wegens ‘teveel wind’. Hier merk ik niet zo veel van, maar oke! Morgen ga ik eindelijk naar school, dit is heel spannend aangezien ik er niemand ken, zelfs geen gastzus of broer. Met mijn Spaans lijkt het al beter te gaan, ik merk echt op dat ik vlotter kan babbelen met de mensen en minder moet vragen om herhaling. Toch vergeet ik steeds de woorden die ze mij proberen te leren, keer op keer 😀 Ach ja, op een dag zal ik het wel onthouden. Ook de Spaanse lessen met de 2 andere Belgische meisjes en Duitse jongen waren fijn, het is wel leuk om even Nederlands te kunnen praten.

Mijn gastzus Blanca heeft gisteren te horen gekregen dat ze een gastgezin heeft in USA dus gaan we zaterdagavond een nachtje bussen naar La Paz tot maandagavond om haar visa in orde te krijgen. Hier heb ik veel zin in omdat La Paz zo een mooie stad leek en ik het niet verder heb verkend dan 50meter rond het hotel 🙂

Wanneer we terug zullen zijn van La Paz zal ik eindelijk mijn oudste zus en mama kunnen ontmoeten, aangezien deze nog steeds in Brazilië zijn (om de paus te zien :D)

Buenas noches!

Eerste 2 daagjes in Potosi!

Hola todos!

Het is nu zondagavond en ik ben al twee daagjes bij mijn familie, maar ik zal beginnen bij het begin…

De reis naar La Paz was lang (32uur) maar wel leuk samen met de vele andere belgen… Van de luchthaven naar ons hotel in La Paz zagen we meteen een ongewoon mooi uitzicht, helaas mochten we eens in het hotel niet echt meer ver op verkenning gaan. We maakten kennis met AFS Bolivia en kregen nog wat tips en regels mee. ‘s Avonds kwamen we dan te weten dat wij (3 Belgische meisjes en 1 Duitse jongen) om 4u ‘s nachts moesten klaarstaan om naar de luchthaven te gaan. Na amper 4 uurtjes te slapen was het dus alweer tijd om La Paz te verlaten en eens in de luchthaven kregen we ineens te horen dat onze vlucht niet naar Potosi kon omdat er te veel wind was. We moesten dus het vliegtuig nemen naar Sucre en dan 2u30 lang met de taxi naar Potosi. Dit was allemaal wel spannend aangezien we AFS niet konden bereiken en we bijna bij onze gastgezinnen waren.

Eens aangekomen in Potosi ontmoette ik mijn lieve familie. Momenteel zijn Maria Renee en Cynthia (oudste zus en mama) in Sao Paulo maar Renee en Blanca (papa en zus die in augustus naar de USA gaat) ontvangen me heel erg goed. Ik kwam aan in hun gezellige thuis, kreeg een rondleiding, zette mijn valies neer en het was al tijd om te vertrekken naar de opa om te eten. Zo ging het tot nu ongeveer verder, ze doen heel wat met mij ook al zijn het kleine dingen zoals inkopen doen, we gaan altijd wel ergens naartoe! Ik heb tot nu toe nog maar net tijd gehad om mijn valise uit te pakken. Morgen ga ik nog niet naar school omdat ik gisteren heel erg moe was en 12u heb geslapen, maar het is wel Spaanse les en hier kijk ik naar uit omdat mijn spaans niet echt fantastisch is. Ik kan het noodzakelijke zeggen, maar niet veel meer, ik versta wat ze zeggen als ze traag praten maar vaak kan ik niet veel meer antwoorden dan ‘si si’ en ‘esta bien!’. Voor de rest is het hier koud ‘s nachts (ook binnen maakt weinig of geen verschil) maar in het zonnetje wel goed. Eten doe ik hier met 2 truien en een jas. Van de hoogte ben ik niet ziek, maar ik voel mijn hart wel kloppen bij het minste wat ik doe 🙂

het geweldig uitzicht op La Paz

mini vliegtuig naar Sucre

uitzicht op de weg naar Potosi

 

Uitzicht taxi Sucre – Potosi

Hasta luego 🙂

Tijd om te vertrekken!

Hey iedereen,
morgen vertrek ik naar Potosi, de hoogte stad ter wereld. Ik zal verblijven bij een gastgezin met 2 zussen en 1 broer die al alleen woont met zijn vrouw en kindjes. Mijn oudste zus van 17 is 2 jaar geleden met AFS naar Zwitserland gegaan, de jongste van 15 vertrekt in augustus naar de USA.
Ik kom 19 juli aan in La Paz, zal daar een welkomstweekend hebben met alle andere AFS-ers in Bolivië en neem dan het vliegtuig naar Sucre, waarvan we met de taxi tot Potosi zullen gaan.
Het wordt allemaal heel spannend en ik kan niet wachten om te vertrekken, nu gewoon nog even ervoor zorgen dat alles in mijn valise geraakt!

Hasta luego!